miércoles, 10 de octubre de 2007

"Cabeza venenosa, corazón blindado"


Es el título de mi última historieta de la serie "Olimpus" para la revista HUMO, constará de ocho páginas, esta que aquí aparece es la cuatro.

Ha sido una alegría participar en esta publicación regándola con mis tonterías griegas, compartiendo páginas con autores tan maravillosos y, sobretodo, por el hecho de volver a colaborar bajo la fusta de Juanjo el Rápido, una de las mejores personas y director de revista que me he cruzado en los años que llevo publicando, con el que ya había colaborado en TOS y en "Puñetas desde el Atlántico".

"Olimpus" aminora su marcha, pero no frena, en un año o así, cuando el tiempo y los proyectos pendientes me lo permitan, cerraré la serie como Zeus manda con una gran historia larga y varias sorpresillas más hasta que alcance un volumen olímpico de páginas y reaparecerá cual Fénix de sus cenizas en forma de libro editado por Astiberri. Antes de eso quedan pendientes unas cuantas cabriolas editoriales más.

Un besazo de los grandes, Juanjo, el placer es mio, hasta la próxima.

10 comentarios:

hugo dijo...

Joder vaya viñetas te estás marcando, colega, no te andas con chiquitas (ni con gorditas). Qué osado, estás hecho todo un hoplita.

CHEMA dijo...

Pufff! vexo q sigues co teu ritmo de producción infernal, o curioso e q canto máis infernal é o ritmo máis subes de nivel, mención especial a ultima viñeta desta plancha...
Saúdos desde a capital do reino e dos exiliados.

paciente r dijo...

Aig...dios dios...Segunda incursión en el tentacle en menos de tres meses...Mein gott!!!
Enga, figura...

Fran Lopez dijo...

Página potente.
Siempre que veo algo de HUMO por internet me doy cuenta que es la revista que debería estar leyendo. Mandensé unos ejemplares para Buenos Aires y hagan a un Fran feliz.

El canibalibro dijo...

HUMO es genial y usted un superheroe que no para de dibujar.
UN SALUDO.

ziritt dijo...

Tu eres mi heroe David!

david rubín dijo...

Hugo: Sin osadía no hay premio.

Chema: Traballar é exercitarse, canto máis ritmo de producción maior é o exercicio, e é normal que mellores e avances mais rápido, facer moito e rápido non é sinónimo de facer mal as cousas; é como en ximnasia; o principio rematas feito un trapo, pero tras un tempo exercitando todolos dias cada vez podes facer máis, facelo mellor e cansarte menos.
Ademais, o feito de producir continuamente permítete facer comparativas sobre o teu propio traballo moito máis rápido, ver os teus erros dun traballo a outro e melloralos para o seguinte, e, o mais importante, non repetirte.

Roque: y aún queda alguna incursión más en la recámara.

FRan: Si, HUMO mola mucho.

Canibalibro: un saludo y gracias!

Ziritt: Muchas gracias!! Pero aún me queda mucho por avanzar y por hacer, no soy ningún titán. Ruborizado me dejas, un abrazo!!

d.

Miguel Porto dijo...

gran compo de página, y parece que la historia va en sintonia, chanchi pilongui.

Nuria Diaz dijo...

cosas buenas veo por aqui...

Little Nemo's Kat dijo...

Como dicen por ahí arriba, !no para usted! ¿Qué le echa Dionisos a su licor café?
Como siempre, expectantes esperaremos a que Astiberri una pergaminos en el pliego definitivo (hasta entonces, disfrutaremos con las apariciones del fauno entre los matorrales ;)